Sa vida est mama

Isturulos a mizas in su chelu ‘e santandria
Faeddana a s’antiga, fortzis indittana sa via
T’isterrias a conca a susu fizu meu
Chi innantis custu chelu fit ‘e Deus
E omine non ti fagher mai

Un omine chi siet s’ammannittat isse solu
Trasseri s’apparitzat che a una musca su ranzolu
Sas dentes acutadas che resorzas
Pro esser gasi menzus ti che morzas
E omine non ti fettas mai

Ca sos omines sunu canes famidos
Chena tenner famene
Solu sos ogros hana boidos
Omines, ca nos giaman gai

Su mere de su muru, oh bois su mere de sa tanca
A fizu meu minore lu lassade cando l’ides
Nde pesat prus de chentu de perdighes
E leperes prus lestros de sas ancas…
Omine non si fettat mai

A s’omine deabberu aggantzadelu a narile
Si presentat a coro in manu e cuat in s’atera fusile
E isparos chi nos cherene insurdare
Sos tzegos non b’hat petta a l’isparare
Omines, nos giamamos gai.

(2002 – di Franco Castia e Mario Chessa)

© 2024 - Bertas Official Website - Tutti i diritti riservati

Finanziamenti da Enti pubblici ex art. 1 commi 125-129 L. 124/2017 Privacy Policy